Hüseyin AKTAŞ: Yakın çevrenize ilgi göstermek için zamanı beklemeyin. Zamanın kıymetinin farkına vararak zamanı durdurun.
Merhabalar arkadaşlar, malum bir çoğumuz insanlara değer vermiyoruz, gerek arkadaşlarımız, gerek dostlarımız gerek akrabalarımız gerekse ailemiz olsun.
Onlara ilgi göstermek için belli bir zamanı beklemeye gerek var mı? Hazır içinde bulunduğumuz zamanı en iyi şekilde değerlendirmekten başka güzel birşeyimiz var mı ?
Sizlere bu durumu daha iyi anlatabilmek için bir hikaye yazacağım, umarım bu hikayeyi sonuna kadar okursunuz. Sadece 5 dakikanızı vereceğiniz bu yazı için belki fikirlerinizin değişmesine sebep olabilir.
HiKAYE
Adam eve döndüğünde, 5 yaşındaki kızını kapının
önünde beklerken bulur. Çocuk babasına sorar:- Hoş geldin
babacığım. Sen bir saatte ne kadar para kazanıyorsun?Yorgun
gelen adam sertçe cevap verir:- Bu senin işin değil!-
Babacığım lütfen.- Ne olacak? 20 dolar...- Peki bana 10
dolar borç verir misin?Adam iyice sinirleni...p
bağırır:- Benim, senin saçma oyuncaklarına veya başka şeylerine
verecek param yok! Hadi derhal odana git!..Çocuk mahzun mahzun
odasına girip kapısını kapatır. Adam sinirlisinirli, 'Bu çocuk nasıl
böyle şeylere cesaret eder?' diye düşünür.Aradan bir müddet
geçtikten sonra biraz daha sakinleşir. Çocuğa, belkide gerçekten
lâzım olduğunu düşünür. Odasına gidip henüz uyuyamamışolan çocuğa
der ki:- Al bakalım istediğin 10 doları! Sana az önce sert
davrandığım için üzgünüm, ama yorucu bir gün geçirmiştim.Çocuk
sevinçle babasını kucaklar ve; 'Teşekkürler babacığım!' diyesevinir.
Yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkararak,babasının
yüzüne bakar ve yavaşça paraları sayar. Bunu gören adam iyicesinirlenerek
yine sertçe sorar:- Paran olduğu hâlde neden benden para
istiyorsun?- Babacığım, yeterince yoktu.Bu sırada
elindeki paraları babasına uzatarak son sözünü söyler:- İşte 20
dolar babacığım. Bir saatini bana ayırır mısın?
Lütfen sonuna kadar okuyun.
Merhabalar arkadaşlar, malum bir çoğumuz insanlara değer vermiyoruz, gerek arkadaşlarımız, gerek dostlarımız gerek akrabalarımız gerekse ailemiz olsun.
Onlara ilgi göstermek için belli bir zamanı beklemeye gerek var mı? Hazır içinde bulunduğumuz zamanı en iyi şekilde değerlendirmekten başka güzel birşeyimiz var mı ?Sizlere bu durumu daha iyi anlatabilmek için bir hikaye yazacağım, umarım bu hikayeyi sonuna kadar okursunuz. Sadece 5 dakikanızı vereceğiniz bu yazı için belki fikirlerinizin değişmesine sebep olabilir.
HiKAYE
Adam eve döndüğünde, 5 yaşındaki kızını kapının
önünde beklerken bulur. Çocuk babasına sorar:- Hoş geldin
babacığım. Sen bir saatte ne kadar para kazanıyorsun?Yorgun
gelen adam sertçe cevap verir:- Bu senin işin değil!-
Babacığım lütfen.- Ne olacak? 20 dolar...- Peki bana 10
dolar borç verir misin?Adam iyice sinirleni...p
bağırır:- Benim, senin saçma oyuncaklarına veya başka şeylerine
verecek param yok! Hadi derhal odana git!..Çocuk mahzun mahzun
odasına girip kapısını kapatır. Adam sinirlisinirli, 'Bu çocuk nasıl
böyle şeylere cesaret eder?' diye düşünür.Aradan bir müddet
geçtikten sonra biraz daha sakinleşir. Çocuğa, belkide gerçekten
lâzım olduğunu düşünür. Odasına gidip henüz uyuyamamışolan çocuğa
der ki:- Al bakalım istediğin 10 doları! Sana az önce sert
davrandığım için üzgünüm, ama yorucu bir gün geçirmiştim.Çocuk
sevinçle babasını kucaklar ve; 'Teşekkürler babacığım!' diyesevinir.
Yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkararak,babasının
yüzüne bakar ve yavaşça paraları sayar. Bunu gören adam iyicesinirlenerek
yine sertçe sorar:- Paran olduğu hâlde neden benden para
istiyorsun?- Babacığım, yeterince yoktu.Bu sırada
elindeki paraları babasına uzatarak son sözünü söyler:- İşte 20
dolar babacığım. Bir saatini bana ayırır mısın?
Lütfen sonuna kadar okuyun.