Yaşlılarımız bizim herşeyimizdir.
Onlardan tecrübeleri ediniriz.
Onlardan geçmişi öğreniriz.
Onlardan hayatın anlamını anlarız.
Yaşlılık: Her birey için değişik mana ve önem ifade eden yaş grubudur, bu evre yaşlılarımız için hayatın çok özel bir dönemidir. Büyüklerimiz yani yaşlılarımız dün ile bugün arasında köprü kuran, kültürümüzü ve değerlerimizi yarınlara taşımamızı sağlayan en değerli varlıklarımızdır. Yaşlılık dönemine giren büyüklerimize itibar gerektirmektedir ve aynı zamanda bir minnet borcudur. Yaşlı bireylerin toplumla bütünleşmesi, daha aktif olması ve yaşama bağlı kılınmaları gerekir.
- Yaşlılarımıza bizler bakmaz, onları sormaz, onları kendi hallerine bırakıp ve onlara değer vermezsek sizce bu doğru olur mu ?
- Günümüzde maalesef bazılarımız bırakın yaşlılarımızı kendi anne, baba dede ve ninelerimize sahip çıkmayanlar vardır.
- Bizler onlara yaşlılık dönemlerinde ve artık son yıllarını veya son aylarını yaşadığı zaman dilimi diyebileceğimiz zamanlarında onlara gereken değeri vermezsek, onlardan sıkılıp huzurevlerine gönderirsek ve bize yük oldukları düşüncesinde olup onlardan kendimizi uzak tutup onların hallerini sormazsak ayıp olmaz mı ?
- Yaşlılarımızın ne suçları var ki onları bu hallerine bırakalım.?
- Gün gelecek ve bizlerde yaşlı olmayacak mıyız?
- Onları kendi hallerine bırakırsak bizlerde o durumlara düşmeyecek miyiz ?
- Yaşlılık bir suçluluk değildir ki büyüklerimizden kaçınalım.
- insanoğluna yaraşır bir şekilde yaşamaları onlarında en doğal hakkı değil midir?
- Günümüz dünyası öyle bir duruma gelmiş ki huzurevleri dediğimiz yaşlılarımızın evlerine ziyaretlerine bile gitmiyoruz.
- Unutmayınız ki gün gelir bizler yaşlanacağız ve yalnız kaldığımızda birilerinin bizimle konuşması, bize ilgi, değer ve bizleri sevindirmelerini isteyeceğiz.
- Yaşlılık bir suçluluk değil bir olgudur.
- Huzuevlerinde yaşayan yaşlılarımızı ziyaret edip onları sevindirmek kadar güzel birşey var mı ?
- Herşeye zaman bulabiliyoruz, 1 saatimizi ayırarak onlaru mutlu etsek fena mı olur ?